Rozdział 2
Znaki rozpoznawcze, podziałki zanurzenia i pomiary statków
§ 2. 01. Znaki rozpoznawcze statków niebedących małymi statkami
1. Statek, z wyjątkiem małego statku, powinien być oznakowany na kadłubie lub na tablicach trwale przymocowanych do stałych elementów konstrukcyjnych statku następującymi znakami rozpoznawczymi:
a) numerem rejestracyjnym, nazwą statku oraz znakiem armatora:
- nazwę statku i numer rejestracyjny umieszcza się na obydwu burtach statku, przy czym na statkach o napędzie mechanicznym nazwa statku powinna być umieszczona tak, aby była widoczna również z tyłu,
- jeżeli nazwa statku prowadzącego zestaw sprzężony lub nazwa pchacza prowadzącego zestaw pchany są zasłonięte przez statki zestawu, to nazwę tę należy umieścić dodatkowo na tablicach umieszczonych w taki sposób, aby byty widoczne w wymaganych kierunkach,
- jeżeli statek nie ma nazwy, a jego armator nie ma znaku, to nazwę statku zastępuje się nazwą lub skrótem nazwy armatora (właściciela) statku, za którym w razie potrzeby umieszcza się numer ewidencyjny albo rejestracyjny oraz literę lub grupę liter rozpoznawczych kraju, w którym znajduje się port macierzysty statku lub miejsce rejestracji statku, zgodnie z wzorem określonym z załączniku nr 1,
b) nazwą portu macierzystego,
nazwę portu macierzystego umieszcza się na obydwu burtach lub na rufie statku; obok nazwy portu powinna znajdować się litera lub grupa liter rozpoznawczych kraju, w którym znajduje się port macierzysty statku lub miejsce rejestracji statku, zgodnie z wzorem określonym z załączniku nr 1.
2. Obok znaków rozpoznawczych określonych w ust. 1:
a) na każdym statku przeznaczonym do przewozu towarów powinna być uwidoczniona jego ładowność podana w tonach; napis ten umieszcza się na obydwu burtach statku lub na trwałych tablicach umieszczonych w dobrze widocznych miejscach,
b) na każdym statku przeznaczonym do przewozu pasażerów powinna być uwidoczniona maksymalna dopuszczalna liczba pasażerów; napis ten umieszcza się na pokładzie statku, w dobrze widocznym miejscu.
3. Określone w ust. 1 i 2 znaki powinny być czytelne i estetyczne. Napisy mogą być wykonane nieścieralną farbą olejną. Napisy powinny być wykonane w kolorze jasnym na ciemnym tle lub w kolorze ciemnym na jasnym tle. Wysokość liter powinna wynosić co najmniej 20 cm dla znaków nazwy statku i co najmniej 15 cm dla pozostałych znaków. Szerokość i grubość liter powinna być proporcjonalna do ich wysokości.
4. Statki morskie czasowo przebywające na śródlądowych drogach wodnych nie muszą spełniać przepisów niniejszego rozdziału, powinny jedynie uwidocznić przewidziane dla nich znaki rozpoznawcze.
5. Poza znakami rozpoznawczymi określonymi w ust. 1-4 statki przechodzące przez śluzy lub pochylnie powinny mieć uwidocznione z obydwu stron napisy podające ich największą długość i szerokość oraz maksymalną i minimalną wysokość przelotową.
§ 2. 02. Znaki rozpoznawcze małych statków
1. Mały statek powinien być oznakowany numerem rejestracyjnym. Jeżeli numer rejestracyjny nie jest wymagany zgodnie z odrębnymi przepisami, mały statek powinien być oznakowany:
a) nazwą lub innym znakiem rozpoznawczym,
b) nazwą i portem macierzystym armatora.
Jeżeli statek nie ma nazwy lub innego znaku rozpoznawczego, to powinien mieć uwidocznioną nazwę armatora.
2. Znaki określone w ust. 1 powinny być widoczne na zewnątrz statku. Napisy powinny być czytelne i trwałe, o wysokości co najmniej 10 cm. Napisy mogą być wykonane farbą olejną lub naklejone z innych nie-zmywalnych materiałów.
3. Na łodziach należących do wyposażenia statku umieszcza się na zewnątrz lub wewnątrz łodzi nazwę statku, uzupełnioną w razie potrzeby innymi znakami umożliwiającymi ustalenie właściciela łodzi.
§ 2. 03. Pomiar statków
1. Na statku podlegającemu obowiązkowi pomiarowemu powinno znajdować się świadectwo pomiarowe.
2. Zasady i tryb pomiarów statków regulują przepisy w sprawie pomiarów statków żeglugi śródlądowej.
§ 2. 04. Znaki dopuszczalnego zanurzenia i podziałki zanurzenia statków
1. Statek, z wyjątkiem małego statku i statku nie-przeznaczonego do przewozu ładunków i pasażerów, powinien być oznaczony znakami wolnej burty, określającymi dopuszczalne zanurzenie. Sposób określania dopuszczalnego zanurzenia i umieszczenia znaków wolnej burty określają odrębne przepisy w sprawie pomiarów statków żeglugi śródlądowej. Dla statków morskich największe zanurzenie dopuszczalne w wodzie słodkiej latem stanowi dopuszczalne zanurzenie na śródlądowych drogach wodnych.
2. Statek o zanurzeniu większym niż 1 m powinien być oznakowany podziałkami zanurzenia, w sposób określony w załączniku nr 2.
§ 2. 05. Znaki rozpoznawcze kotwic
1. Kotwice statków, scalonych materiałów pływających i obiektów pływających powinny być oznaczone nazwą lub numerem rejestracyjnym statku. Jeżeli kotwica jest wykorzystywana na innym statku tego samego właściciela, to oznaczenie pierwotne może być zachowane.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do małych statków i do statków morskich przebywających czasowo na śródlądowych drogach wodnych.